Elke dag en alles wat ik onderneem in Chili begint met Spaanse les. Ieder moment word ik geconfronteerd met het feit dat ik nog zoveel moet leren. Vandaag sta ik in de keuken met een Peruaanse. Onze eerste uitdaging is het maken van het boodschappenlijstje.

Aji. Wat bedoelt ze? Peper? Chili peper? Pepers zijn er in het groen, oranje en rood. Lang en dun of kort en dik. Er zijn zoveel soorten peper, maar voor dit gerecht hebben we Aji Peruana nodig. Als ik haar mag geloven, is de Peruaanse peper de enige echte en beste (vanzelfsprekend). We besluiten dat zij de aji van huis meeneemt, zodat ik hiermee niet uit de bocht kan vliegen. Als ik me op een later moment verdiep in de schaal Scoville (zie afbeelding) dan blijken de Chileense en Peruaanse gele peper hetzelfde te zijn.

We maken ‘Aji de gallina’, is dat dan kippenpeper? Net zoiets als hazenpeper, maar dan met kip? Een soort stoofschotel of curry? We gaan het zien. Ik sta te popelen! Koken.

Het tweede ingrediënt op de lijst leidt ook tot verwarring. Ajinomoto. De aji hadden we toch al? Ook de Ajinomoto gaat dus op haar lijstje. Zodra ik het product in handen heb, weet ik wat ze bedoelt. Het is niet zoet en niet zout. Niet bitter en niet zuur. Het is umami.

Umami is vijfde smaak die letterlijk vertaald uit het Japans ‘hartig’ betekent. Ajinomoto is een smaakversterker waardoor deze hartige smaak beter uitkomt. Nou is er nogal wat discussie over smaakversterkers, maar ook deze is door Het Voedingscentrum en de Europese Unie als volledig veilig bestempeld. Als ik de Nederlandse kritiek op smaakversterkers aan mijn vriendin voorleg, is haar antwoord: “Wij Peruanen vinden: Eten zonder Ajinomoto, is geen eten”. Punt. Gracias. Vraag me af of iedere Peruaan dat vindt…

Genieten van eten, van puur eten, met altijd het gezondheidsaspect in het achterhoofd. Dat is hoe ik eet, kook en leef. Ik raakte al eerder een gevoelige snaar door mijn vraag: “Bajo a sal, por favor”… Een snufje zout kan lekker zijn, maar teveel zout (en het is al snel teveel) is niet goed voor je. Volgens Het Voedingscentrum is 6 gram zout per dag het maximum voor een volwassene. Daar zit je heel snel aan.

Weinig Ajinomoto, weinig zout. Ze kijkt me aan alsof ik van Mars kom. Nou, van Mars niet, maar Nederland is ook best ver weg…

De rest van de lijst levert geen problemen op. Aan de slag. Wat me opvalt, is dat we een combinatie van walnoten en sodacrackers gebruiken voor de basis van de saus. Makkelijk en het bindt goed. Het eindresultaat is heerlijk, en inderdaad een ragout met kip. Kippenpeper dus!

Afbeelding: Eat more Chiles