Mijn moeder komt! Ja, ook stoere mama’s in Chili hebben mama’s in Nederland en vinden het héérlijk als die op bezoek komt. Ik bereid netjes mijn blog voor, om jullie ook deze week van een smakelijk stukje te voorzien. Ik zoek mooie plekjes uit, boek een hotel buiten de stad en verheug me enorm. De week begint fantastisch! De zon schijnt, het vliegtuig is te vroeg, mijn zoontje roept vol enthousiasme: Amma (Oma dus).
We trekken er een paar dagen op uit om mijn moeder zoveel mogelijk van ons leven te laten zien, voelen en proeven. En dan valt onze heerlijke mini vakantie plotseling in het water. Liters water. Met bakken uit de hemel. En dat verwacht je niet in een land waar het gemiddeld 14 dagen per jaar regent.
Op de dag voor mijn moeders vertrek, regent het ongelooflijk hard en continu. Geen Nederlands gemiezer. Geen tropische bui. Een combinatie van die twee… Urenlange stortregen. De Mapoche – de grote, maar meestal lege, rivier die door Santiago loopt – treedt buiten zijn oevers. Het drinkwater wordt besmet, omdat de zuiveringsinstallaties de gigantische aanvoer niet aankunnen. Wijk voor wijk worden de leidingen afgesloten. Op de valreep sjezen we naar de supermarkt om liters gebotteld water in te slaan. Stoppen slaan door. Het bad laten we vollopen om reserves op te bouwen.
Geen water. Voor mij als Nederlandse, opgegroeid in en rond Utrecht – waar pure Sourcy uit de kraan komt – een volkomen vanzelfsprekendheid. Ik drink veel water, houd van water, geniet van water. Ik besef me regelmatig hoe luxe het is om je leven lang bronwater uit de kraan te drinken. Ook hier komt er agua potable (drinkwater) uit de kraan, maar ik blijk zo verwend dat ik de smaak niet lekker vind. Ook mijn zoontje (1,5 jaar) geef ik gebotteld water, zodat zijn maag niet aan alles tegelijk hoeft te wennen. En dan opeens komt er helemaal niets meer uit de kraan, een straaltje modder misschien.
De netjes voorbereide blog blijft nog even op de plank. Water is een primaire levensbehoefte, dus eerst dit. We weten allemaal hoe belangrijk het drinken van voldoende water is. Ik besef me regelmatig hoe gelukkig ik in Nederland was met het bronwater uit de kraan. Goed om daar af en toe bij stil te staan. Geluk is soms heel gewoon.
Mijn moeder haalde, ondanks de overstroomde wegen, haar vliegtuig. Mijn man zijn vliegtuig ook. Gelukkig?
(Foto @chileofftrack)
Ook in Nederland haalde de Chileense regen het nieuws.
Leave A Reply