Het zit er weer op. Vijf heerlijke weken zijn voorbij gevlogen. Mensen die ik op straat tegenkom zeggen: “Je zult wel balen, wordt het net zomer, gaan jullie alweer weg!” Zo ervaar ik het helemaal niet. Uren van het zonnetje genoten. Op-een-na elke dag buiten gegeten. Bijna iedere dag naar het strand geweest.

Zomer in Zeeland, dan hoort het er wel bij om ‘s avonds een vest aan te trekken. Dat beetje afkoeling zorgt juist voor de allerbeste nachtrust. En het is ons niet vreemd, want ook in Chili koelt het ‘s avonds altijd af. Lekker vind ik dat.

Zomer in Zeeland, met bijna elke dag een frietje op het strand. Nee, dat is niet gezond, maar na een duik in een – toch wel heel frisse – Noordzee wel erg lekker (en verdiend).

Zomer in Zeeland, waarbij je elke dag moet bezemen, omdat je hele huis vol strandzand ligt en je dat helemaal niet erg vindt.

Zomer in Zeeland, waar je de horzels van de beentjes van je zoon moet slaan, als hij – gierend en kierend van de lach – onder de sproeier door rent. In z’n blootje, met alleen twee rode laarsjes aan.

Zomer in Zeeland, waar de liefsten langskwamen en we oneindig lang praatten, lachten (en teveel wijn dronken).

Zomer in Zeeland, waar we net voor de hittegolf vertrokken om de 2e verjaardag van onze grote kleine man te vieren. Met nog meer lieve mensen, Chileense hapjes (natuurlijk de Completo, de Ensalata Chilena – die gazpacho werd – en heerlijk vlees van de barbecue), Chileense drankjes (de Michelada en heerlijke Chileense wijn) en zon, zon en zon.

Het was heerlijk! Bedankt Zeeland. Bedankt zomer. Bedankt lieve mensen.

Tot snel.

Hasta pronto.